Çiftçimiz tarlasını, kısaca 2/B denilen, Orman Sınırlarına Çıkartılan ve Hazineye Devredilen Taşınmazların Satışı Hakkında Kanun’dan yararlanmak suretiyle edinmiş bulunmaktadır. Arazinin denizden yüksekliği 150 mt. olup eğimli ve kodlu bir arazidir. Çiftçimiz bu arazide 20 gün boyunca iş makinesi çalıştırmış, ciddi tasfiye yapmış ve arazinin üst bölümüne 2 bin tonluk bir taş havuz yapmış. Arazi eğimli ve farklı kodlarda bir arazi olduğu için arazide birden fazla parseller oluşmuş. Araziye 4 km. uzaklıkta bir başka araziden su basıp havuzu dolduracak ve sulamayı bu şekilde yapacakmış. Kendisi ile konuştuk. Zeytin’in özellikle hasatla ilgili işçilik giderlerinin yüksek olduğunu, buna karşılık para etmediğini söylüyor. “Bağcılık ise bazen iyi, bazen kötü… Her zaman para yapmıyor. Bu nedenle, küt diken limon diktim” dedi. Bu yıl limon iyi para etti, diyor…
Biraz da çevreden bahsedelim. Arazi Nacarlı Bölgesi, organize sanayi doğu yamacında. Resimde de görüldüğü gibi, esasında arazinin çevresinde çit bitkisi gibi dikilmiş zeytinler var ve iyi bir gelişme göstermişler. Bölgede su ile ilgili sorun olduğundan, yerel çiftçiler zeytincilik ve bağcılık yapıyorlar. Bölge Tarsus Beyazı üzümünün ana vatanı. Yeni dikilen türlerden de olumlu sonuçlar alıyorlarmış. Tilki Durağı denilen bir mevkide ise çiftçi üzüm borsası oluşturuyor. Üzüm tüccarları çiftçiden üzümü buradan satın alıyor. Bölgede çok sayıda zeytin ağacı var. Bunların önemli bir bölümü Sarı Ulak ve bölgede Emir Kadir tabir edilen bir tür. Son yıllarda dikilen Gemlik Türü zeytin de bölge ile uyum sağlamış.
Gözlemimiz o ki, bölgede ciddi bir su sorunu var. Çiftçimiz fidanları için yüksek maliyetli su elde etmiş. Oldukça uzak bir mesafeden suyu taşıyor. Üretim sürecinin herhangi bir aşamasında fidan ya da meyveye su veremediği taktirde o yıl için istediği ürünü alamayacak. Yerel çiftçi bunu bildiği için, sürekli olarak susuzluğa tahammüllü türleri bu nedenle tercih ediyor.
Sizce çiftçimiz yanlış mı yapıyor?
