Master Plan, aslında bir şehir planlama kavramıdır. Master planlarla amaçlanan, şehirleri belirli bir plan çerçevesinde etkin bir yol ve ulaştırma sistemine kavuşturmak, kültürel alanları, yaşam alanlarını, ticari alanları belirlemek, turizm ve dinlenme alanları oluşturmak; dolayısıyla daha iyi yaşanılır, ideal şehirler yaratmaktır.
Mühendisler, mimarlar ve şehir plancıları tarafından hazırlanan bu planların büyük bir bölümü başarılı olamamıştır. Bunda plan yapıcıların şehrin sosyal, iktisadi ve politik yapılarını, en çok da insanı dikkate almaması başarısızlığın temel sebebidir.
Master planlar sadece şehir planı olarak kalmadı. Ülkemizde her kurum, görevli oldukları her alanda bir türlü uygulamaya konulamayan, somutlaştırılamayan sayısız master planlar yaptılar.
Bu planlardan bir tanesi de 2011 yılında Mersin Valiliği tarafından Mersin’de bir danışma kuruluşuna yaptırılan “Tarım Master Planı”dır. Merak edenler, Mersin Valiliği Web Sayfası’ndan bu plana ulaşabilir.
Mersin Tarım Master Planı, bir plan gibi sunulmasına rağmen, teknik anlamda bir plan değildir. Planı hazırlayan danışma kuruluşu tarımla ilgili her kurum ve kuruluştan teknik verileri almış ve bu verileri plana işlemiş, internet bilgileri ile bunu renklendirmiş ve bir kısım resimlerle soslamış, yüzeysel önerilerle görevini tamamlamış ve planı kamuoyuna sunmuştur.
Mersin Master Tarım Planı’nı hazırlayanlar da tıpkı şehir plancılarının yaptıkları hataları yapmışlar ve bu planının yapımında her türlü kurum ve kuruluştan teknik veri ve bilgiler alınmasına rağmen, tek bir üretici ile görüşmemişler; onların tecrübelerini ve önerilerini dikkate almamışlardır. Devletin görevlilerinin halka, üreticiye inmeme gibi en önemli sorunu bu plan hazırlanmasında da kendisini göstermiştir. Ayrıca plan içerisinde yine şehrin sosyal ve iktisadi yapısı ile politik yapıları da hiç yer almadığından, plan adeta Mersin Tarımı’nın kamu kurum ve kuruluşlarında bulunan bilgilerin yer aldığı istatistik bilgi manzumesi haline gelmiştir.
Bilgiler o kadar sığ ve yüzeyseldir ki, bunun en somut örneği keçiboynuzu işlemesi ve tüketimi ile ilgili verilen bilgilerden anlaşılmaktadır. Mersin Tarım Mastır Planı’nda keçiboynuzunun çerez, un, pekmez ve hayvan yemi olarak değerlendirildiği belirtilmektedir. Bu bilgilerin tamamına yakınını herhangi bir internet sitesinden almak mümkündür. Araştırma kuruluşu da öyle yapmıştır. Oysa Mersin Keçiboynuzu işleme ticaretinin tek borsası olup Mersin’de birden fazla şirket bünyesinde kurulan tesislerde keçiboynuzu ve çekirdeği işlenmektedir. Tesis işletmecilerinin tamamı konularında çok uzman ve donanımlıdırlar. İleri teknoloji gerektirir tesisler kurmuşlar ve bu tesisleri işletmektedirler. Bu tesisleri kuran işletmeciler ile görüşülse, daha sağlıklı bilgiler almak mümkün olur ve keçiboynuzunun en önemli materyalinin çekirdeği olduğunu anlaşılırdı.
Onlardan alamadıkları bilgiyi biz verelim. Keçiboynuzu çekirdeğinden elde edilen unsu-zamklı bir madde, kaliteli dondurmanın ve gıda maddelerinin alternatifsiz ana maddesi olup aynı zamanda bu ürün, bekletilebilir gıda maddelerinin raf ömrünü uzatmaktadır. Bilinmesini isteriz ki; keçiboynuzu çekirdiği, keçiboynuzunun en değerli ve ana materyalidir. (Bu konuya bir başka yazıda değinilecektir.)
Böyle olunca da, istatistik bilgi ve varolanı tespit manzumesi olan bu belgeyi plan olarak nitelemek mümkün görünmemektedir.
Bu nedenle, bu belgede neden alt planların olmadığı ve tespit edilen sorunların nasıl somutlaştırılacağını sormak bile gereksizdir.
