Sayısız olumsuzluğa rağmen, tohumdaki ıslah çalışmaları, biyoteknoloji ve tarımsal mekanisazyondaki gelişmeler tarımda ciddi sıçramalar yarattı. Yeni ve verimli meyve fidanları ile oluşturulan bahçelerde üretim patlaması var. Tarım hızlı bir ivme yakaladı ve hızla gelişiyor. Gerçekler bunlar…
Arazilerin miras yolu ile bölündüğü, parçalandığı da bir gerçek ama, özellikle son yıllarda Hazine’den satın alınan, 2/B yolu ile edinilen araziler çiftçi tarafından hızla tarıma kazandırılıyor. İş makinelerinin arazi ıslahında kullanılması ve damlama teknolojilerindeki gelişmeler, tarım dışı arazilerin de ıslah edilmesi ve tarıma kazandırılmasını sağlıyor.
Bunu nereden mi anlıyoruz ? Arazide çalışan iş makinalarından. Şu anda Mersin ve ilçelerinde bine yakın iş makinesi kontak kapatmadan çalışıyor ve yeni arazileri tarıma kazandırıyor. Kayaları kırıyor, toprak altına alıyor, başka yerlerden toprak taşıyor, suyu bir yerlerden buluyor ve üzerine fidan ekiyorlar.
Çiftçi ne yapsın daha? Hem arazi ıslah ediyor, hem ürün yetiştiriyor. Bunu yaparken de gırtlağına kadar borçlanıyor. Bir santimlik boş bir alan yok. Bulduğu yere, bulduğu her tohumu atıyor. Umutla bekliyor ki tohumu fidana dönsün, meyve oluşsun ve kendine bir gelir olsun, borçlarını ödesin.
Bölgemizin iklim yapısı nedeniyle ürün çok ve çeşitli. Hepsinin farklı üretim ve bakım teknikleri var. Çiftçinin hepsi ziraat mühendisi olmadığına göre, tüm bu üretim ve bakım teknikleri için gerekli bilgiyi bir yerlerden alması gerekiyor.
Bilgi kendilerinde olanlar cevap versinler. Çiftçi alabiliyor mu bu bilgiyi kendilerinden? Çiftçinin yaptıklarını izliyorlar, çiftçiyi yönlendiriyorlar mı? Çiftçiye bilgi veriyorlar mı? Ne gezer.
Çiftçi bilgiye aç. Bunu nereden mi anlıyoruz? Tarım fuarlarından. Geçtiğimiz yıllarda ülkemizin en önemli hayvancılık üretim işletmelerinden bir tanesi fuarlara katılmak istemediğini söylüyor. Sebebi mi? Çiftçinin ısrarlı bilgi ve proje isteklerinden bıkmışlar! Yorulduklarını söylüyorlar. Biz üniversite miyiz, diyorlar?
Maalesef ülkemizde tarımsal bilgi paylaşım sistemi yok. Bölgesel bir planlama da olmadığından, bölgesel bakım takvimi de oluşturulamıyor, çftçinin yanında olunamıyor.
Bu nedenle, kendilerine sürekli ilaç ve gübre önerseler de ziraat mühendislerinden başka çareleri de yok galiba…
