Bu ülke ilginç bir ülkedir !
Eğitim için dünyanın hiçbir ülkesinde bizdeki kadar çok para harcanmaz.
Önce kreşlere, sonra okullara. Sonra o kurstan, bu kursa… ÖSYM ve bir üniversiteye kayıt yaptırırız.
Babalarımız, annelerimiz hep peşimizdedir. Hani derler ya… Yemezler, yedirirler, içmezler, içirirler. Hep bizim daha iyi yetişmemiz içindir çabaları. Kazandıklarını hep bize harcarlar.
Sonra bitiririz üniversiteyi. İş hayatına merhaba…
Başlarız iş aramaya. Oraya, buraya başvurur; aracılar koyar, torpil bulmaya çalışırız. Teklif edilen paralar üç, beş liradır. Vay canına! Bu paralara 15 yıl çalışsak, ailelerimizin bize 4 yılda harcadığını geri alamayız.
Ya teklif edilen işlere ne demeli? Aldığımız eğitimle hiç alakalı değildir bu işler. Resepsiyon memurluğu, güvenlik görevlisi, araç sürücüsü, pazarlamacı…
Biz içine girdik ve gördük ki; tarım sektöründe yapacak çok iş var. Hem de büyük araziye ihtiyaç olmadan. Neler mi? Sayalım:
Küçük bir depoda yapılabilecek mantar üreticiliği. Aromatik bitki üreticiliği ve yağ damıtma. Zeytinyağı ve şarap tadımcılığı. Tarım grafikerliği. Ambalaj ve kutu tasarım. Organik tarımcılar için kurtçuk ve böcek üretimi. Istakoz, salyangoz ve kurbağa üretimi. Japon balık üreticiliği Keçiboynuzu ve üzüm pekmez üretimi. Arıcılık. Maydonoz, roka, nane, fesleğen üreticiliği. Egzotik bitki yetiştiriciliği. Tarım turizmi. Eko-turizm. Peyzaj malzeme tasarım. Fıstık çamı üretimi. Manda yetiştiriciliği. Limon ve portakal kabuğu yağı çıkartma. Limonçello. Portakal şarabı. Kuru bitki süsleme. Kurutulmuş meyve. Donmuş gıda. Kalamata zeytin. Salamura Zeytincilik…
Haydi gençler Tarım’a!
