Bölge toprakları mümbit, güneş bol, su ise yeterli. Toprakların büyük bir bölümünde yılda birden fazla ürün almak mümkün. Ürün çeşitliliği ise sayılamayacak kadar çok. Ana üretim narenciyeden sebze ve meyveye, egzotik meyveden, örtü altı üreticilikten, aromatik bitki üretimine kadar akla gelebilecek her ürün bu bölgede üretiliyor. Müthiş bir potansiyel var.
Mersin Valiliği’nin verilerine göre Mersin, 406.000 hektarlık tarım, 59.282 hektar ise çayır ve mera alanına sahip. Çabalarımıza rağmen, tarım ve hayvancılıkla uğraşan kişi sayısını gösterir gerçek bir bilgiye ise ulaşamadık.
Çiftçi, üretim aşamasında pek çok bilgiye ihtiyaç duyar. Arazinin ıslahı ve işlenmesi, tohum, fidan-fide yetiştirilmesi, toprağa verilmesi, gübrelenmesi, yetiştirilmesi, aşılama, budama, ilaçlama, bitki düzenleyiciler, bitki beslemeler, zararlılar, hasat, taşıma ve muhafaza bunlardan sadece bazılarıdır. Peki çiftçi bilgiyi nerden alır? İstisnalar vardır ama bilgi genellikle babadan oğuladır.
Peki her şey doğru mu yapılır? Kesinlikle hayır. İyi bir tarım yapmanın ilk kuralı, iyi toprak elde etme ve kusursuz alt yapıdır. Öncelikle kökü iyi muhafaza edecek, besin elementini iyi alacak, su biriktirmeyecek toprak elde etmek işin esasıdır. Sonra analiz gereklidir. Toprağın neye ihtiyacı olduğu bilinmelidir ki, gereksiz gübreleme yapmadan toprağın ihtiyacı verilsin. Uygun bitki türü de çok önemlidir. Bölge ve toprakla uyumlu, verimliliği ve kalitesi yüksek, piyasa değeri olan ürünler üretebilmek temel amaçtır. Gerektiği anda ilaç kullanmak, gerekmiyorsa kullanmamak önemlidir. Ağacın gövde gelişimini sağlayacak, meyve gözlerini koruyacak, gençleştirecek budama ise çok yüksek teknik bilgi gerektirir. Hasat usulü, meyvenin taşınması ve muhafazası için de bilgiye ihtiyaç vardır.
Bilgi eksik olunca da, iyi işlenmemiş topraklar, yanlış dikilmiş fidanlar, gereksiz yapılmış gübrelemeler, yanlış budamalar, sökülen ya da kuruyan ağaçlar, kalitesiz üretim ile verimsizlik had safhadadır. Tüm bunlar tarım ürünlerinde, ülkenin rekabet gücünü ortadan kaldırmaktadır.
Böylesine büyük bir tarım potansiyeli bulunan Mersin’de eğitimli teknik eleman var mıdır? Üzülerek ifade edelim ki yok. Teknik bilgi ve destek verecek ara eleman bulmak ise imkansızdır. Bu kişileri eğitecek bir kurum bulunmamaktadır.
Çiftçi Kulüp olarak araştırdık. İmam Hatip Liseleri Mersin’in Aydıncık ve Çamlıyayla ilçeleri dışında diğer ilçelerde birer tane, Mersin Akdeniz ve Mezitli’de ise üç tane olmak üzere toplam on tanedir. Buna karşılık Tarım Meslek Lisesi sadece Erdemli’de ve bir tanedir. Bu okul ise 2011-2012 eğitim ve öğretim yılında açılmış olup öğretmen sayısı 18’dir. Öğretmelerden sadece 4 tanesi Tarım Teknolojileri öğretmenidir. Hayvancılık konusunda eğitim verecek kadro ve öğretmen yoktur. 2012-2013 öğretim yılında eğitim hizmeti alan öğrenci sayısı ise 72 erkek öğrencidir (Bu bilgiler okulun internet sitesinden alınmıştır).
Özetle, tarımsal eğitim ve bilgi konusunda halimiz içler acısı durumdadır. Eğitime önem verilmediği ve ara eleman yetiştirilmediği sürece rekabet gücü yüksek, kaliteli ve verimli ürünler elde edebilmek çok güç olacaktır.
Çiftçi Kulüp olarak bir kez daha söylüyoruz ki; kaliteli ara elemana ihtiyacımız var…
