Fransa’nın, İtalya’nın, İspanya’nın güneyinde adeta ortaçağdan kalmış gibi köyler vardır. Taş evleri, Arnavut kaldırımlı sokakları, belirli renkle boyanmış yapıları ile adeta sizi bir film karesi içine çeker gibidirler.
Bu köyler tarihin bir çok unsurunu içinde barındırır ama, en çok da ürettikleri ile özdeşleşmişlerdir. Ürettiklerini öylesine önemserler ki; öylesine iyi anlatırlar ve köyleri ile öylesine bütünleştirirler ki; kendinizden geçersiniz.
Önce sizi ürettikleri ürünlerin tarihinin anlatıldığı köy müzesine götürürler. Müzede size hem bir görsel şölen sunarlar, hem de üretim modelinin küçük bir sunumunu yaparlar. Sonra üretim alanlarına götürürler ve bu ürünleri almanız için sizi kendi halinize bırakırlar.
Köy içlerinde bulunan küçücük dükkanlar öyle güzeldir ki; bu dükkanlardan alışveriş yapmasanız bile bu dükkanlar adeta sizi içeri çeker. Ürettikleri ile ilgili her şey bu dükkanlarda büyük bir albeni ile satışa sunulur.
Yerel yönetimler ise sadece üretime, üretilen ürünün tanıtılmasına ve üreticinin desteklenmesine kodlanmış gibidirler. Bilirler ki; üretim modelini korumak, üretilenlerin katma değer yaratılmış olarak satışa sunulmasını sağlamak, köy ekonomisini canlandıracaktır. Bunun için de tek ve öncelikle hedef bu üründür.
Tüm bunları anlattıktan sonra gelelim asıl konumuza; Kargıpınar’a..
Kargıpınar ile ilgili biraz araştırma yapmak istedik ama, edinebildiğimiz tek bilgi VİKİPEDİ’den.. Edinebildiklerimiz ise sadece kırıntıdan ibaret..
Kargıpınarı 1864 yılında Silifke ve Aydıncık yöresinden gelen yörükler tarafından kurulmuş. Sulak ve kargılık bir yer olduğu için Kargıpınarı adını almış. 1969 yılına kadar köyken, sonra kasaba olmuş, belediye teşkilatı kurulmuş.. 2014 yılında yapılan belediye seçimlerine kadar belediye faaliyetini sürdürmüş ve sonra belediye kapanmış ve Erdemli Belediyesine bağlanmış..
Oysa biliyoruz ki; Kargıpınar’ında 15.000’e yakın kişi yaşıyor. Bunların yüzde seksen’ine yakın’ı tarım ve tarım’a bağlı yan işlerle uğraşıyor. Mersin’de üretilen 500’bin ton limon’un sadece yüzde 40’ına yakınını bu belde üretiyor. 5 bin ton Avokado ile Türkiye’nin rakipsiz üretim bölgesi. Mersin ve ülke ekonomisi için çok ve önemli değerler üretiyor.
Başka pek çok ürün daha üretiyor ama, Kargıpınar’ın en önemli üretim modeli Limon.. Dünyanın en kaliteli limon’u bu bölgeden pazara sunuluyor.. Limon Kargıpınarı ve Kargıpınarlı için çok şey ifade ediyor.
Buna karşılık Kargıpınar’ın gelişmesi ve Limon’un bir değer olarak sunulması için vizyonsuz yerel yönetimler ne yapmışlar..
Anlatalım..
Limon bahçelerini imar’a açmışlar. Konut alanı olarak düzenlemişler. Beklemişler ki, bir müteahhit gelsin ve inşaat başlasın, ödeyeceği imar, ruhsat ve kullanma harçları ile belediye personelinin maaşları ödensin..
Yapılmasına izin verdikleri dev yazlık siteler ile Kargıpınarı’nın denizle ilişiğini kesmişler, limon üreticilerinin dağlara, daha zorlu arazilere doğru adeta itelemişler.
Limon’un Kargıpınar’ı için önemini anlatan herhangi bir görsel sunum, simge yada tanıtım çalışması yapmamışlar.
Limon üreticisi ve limon üretimi ile ilgili herhangi bir araştırma faaliyetinde bulunmamışlar.
Onlar için limon, sadece salataya yada yemeklere sıkılan ekşi bir meyve olmuş..
Bu arada unutmadan ekleyelim.
Belediye kapanmadan önce, belediye meclisi’ni toplamış ve Kargıpınarı’nın simgesini “mevlana ve semazenler” olarak belirlemiş, bununla ilgili bir park yapma ve Kargıpınar simgesini bu parkta heykelleştirme kararı almışlar ve yapmışlar.
Pes dedik. Başka bir şey diyemedik.
